Μουζενίδης, Τάκης

(Τραπεζούντα Πόντου 1911 – Αθήνα 1981). Σκηνοθέτης του θεάτρου. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, ενώ συμπλήρωσε τη μόρφωσή του στο Αμβούργο, όπου μελέτησε αισθητική και ιστορία της Τέχνης. Παράλληλα παρακολουθούσε και μαθήματα σκηνοθεσίας στο Κρατικό Θέατρο του Αμβούργου, όπου, μετά την ολοκλήρωση των σεμιναρίων, διετέλεσε για μικρό χρονικό διάστημα βοηθός σκηνοθέτη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εργάστηκε, από το 1937 έως το 1943, ως σκηνοθέτης στο τότε Βασιλικό θέατρο, ενώ ταυτόχρονα δίδασκε και στη Δραματική Σχολή του. Η εκπαιδευτική του δραστηριότητα δεν τον εμπόδισε να σκηνοθετήσει πλήθος παραστάσεων, συνεργαζόμενος με τους γνωστότερους θιάσους της εποχής, όπως Παππά, Κατερίνας και Κοτοπούλη, Βεάκη, Μανωλίδου κ.ά. Το 1961 εγκαινίασε ακόμη μία συνεργασία με το Εθνικό θέατρο, όπου σκηνοθετούσε παραστάσεις και διηύθυνε τη Δραματική Σχολή. Κατά το διάστημα 1961-75 είχε ανεβάσει έργα των Γκολντόνι, Σαίξπηρ, Μολιέρου, Ίψεν, Τσέχοφ, Ευγένιου Ονίλ κ.ά. Αξιόλογη υπήρξε και η πορεία του στον χώρο της σκηνοθεσίας και της διδασκαλίας αρχαίου δράματος, όπου παρουσίασε –στις περισσότερες περιπτώσεις για πρώτη φορά– πολλές τραγωδίες τόσο στην Επίδαυρο όσο και στο Ηρώδειο (Ηλέκτρα, Ικέτιδες, Ελένη κ.ά.), ενώ εκλήθη και σε δραματικές σχολές του εξωτερικού για να προσφέρει τις γνώσεις του. Διακριτικό γνώρισμα της σκηνοθετικής του δεξιοτεχνίας υπήρξε το ενδιαφέρον του για μάθηση, που τον οδήγησε στην εξοικείωση με πολλούς και διαφορετικούς συγγραφείς, ενώ του ενέπνευσε και έναν βαθύτατο σεβασμό για όλα τα θεατρικά είδη με τα οποία ασχολήθηκε. Ο Μ. έγραψε και διάφορες μελέτες της ειδικότητάς του, οι σημαντικότερες εκ των οποίων τιτλοφορούνται Απαγγελία και τέχνη (1932), Ο Αισχύλος και το θέατρό του (1937), Ο Στανισλάφσκι (1961), Το θέατρο της Κίνας (1962) και Ο σκηνοθέτης (1963).